Niko nikada nije sumnjao u postojanje Isusovo sve do 17. i 18. veka kada su skeptici prosvetiteljstva počeli da postavljaju pitanje Isusovog postojanja. U osvit prosvetiteljstva pojavila se ideja da se hrišćanstvo treba proučavati kao bilo koja druga istoriska pojava i da se u proučavanju postanka hrišćanstva treba upotrebiti istoriska kritička metoda.
Danas, većina istoričara ranog hrišćanstva ne sumnja u Isusovo postojanje. Istoričari smatraju da ima dovoljno dokaza koji potvrđuju da je u Palestini postojao čovek po imenu Isus koji je uspeo da okupi oko sebe izvestan broj ljudi koji su ga sledili, sa kojima se Isus pojavio u Jerusalimu na praznik Pasha, gde su ga Rimske vlasti u saradnji sa lokalnom aristokratijom razapele na krst.
